Rokjesdag in februari

Rokjesdag, het fenomeen dat we te danken hebben aan de uitzonderlijke opmerkingsgave van Martin Bril, had vandaag kunnen zijn. Hoewel het formeel nog winter is, beloven de afgelopen dagen toch heel veel lente. Had ik in een rokje gehad en een paar hele panty´s, dan had ik ze vandaag zeker aan gedaan. Maar wie rekent er op zoveel moois halverwege februari? Hoewel ik heus niet meer denk dat er dit jaar nog een elf steden tocht komt, tenzij in december, ben ik toch nog steeds bang voor sneeuw in maart. Alleen de vogeltjes vertellen me wat anders. Ze zijn blij met het daglicht om half acht, net als ik en de ganzen komen ook alweer terug uit het zuiden. Bolletjes steken hun kopjes boven de grond en ik zag vandaag al massa’s krokussen bloeien. Dus waarom niet de algehele vrolijkheid van de natuur nadoen, de verwachting versterken dat het nu snel afgelopen zal zijn met de winter en de voortplanting voor de deur staat? Rokjesdag dus!

Rokjesdag voor jong en oud

Gelukkig is de minirok weer terug en zie je zelfs nu het nog koud en guur is, volop mooie benen, uh pardon, minirokjes voorbij komen. Het schijnt dat ze iets met Mary Quant te maken te hebben, de Engelse dame die ik eigenlijk meer associeer met ondergoed. Maar de minirok was voor mary Quant een manier om zich beter te kunnen bewegen, om te kunnen rennen naar de bus. En dat terwijl ze een mini Cooper had en de legende vertelt dat ze de minirok naar haar auto heeft genoemd, beetje vaag dus wel. Wel overtuigend is het verhaal dat de dames die zich in minirok waagden, toch wel een beetje een probleem hadden wanneer ze zich in de dubbeldekkers van London moesten hijsen, omdat de minirok daarbij vrij uitzicht bood op jarretels en ondergoed. Vandaar het broekje van Mary Quant, dat gezien mocht worden en daarom perfect paste onder je mini-jurk. Plus een panty natuurlijk in plaats van kousen en jarretels.

Rokjesdag en jaren 70 bril

Het lijkt mij geen toeval dat met de terugkomst van de minirok, ook Ad Visser weer in het nieuws komt. Met zijn jaren 70 bril lijkt de tijd stil gestaan te hebben. Ik herinner hem niet alleen als Toppop presentator maar ook als mafkees met zijn dream machine. Hij dacht altijd dat hij heel wat was terwijl hij er op dat moment absoluut niet uitzag als een product van zijn generatie, zelfs die druppelvormige bril was toen al oubollig. Daarom des te apart dat hij nu een boek schrijft over die tijd, de jaren 60 en 70, die zo vreselijk oké en retro en te gek was, waarin we allemaal niet zo’n plaat voor ons kop hadden. Volgens mij is Ad Visser een nerd. Geboren met een koptelefoon op zijn hoofdje. Studiofreak om te maskeren dat hij een fobie heeft voor mensen. En ook nog pleinvrees. En de pakken die zijn liefje maakte en maakte, waren nog erger dan de pakken van Freek de Jonge. Mannen wees gewaarschuwd. Trek nooit de jurk aan die uw vrouw voor u in elkaar heeft gezet of klaarlegt!!